ප්‍රොමිතියස් - මිනිසා මැවීම ග්‍රීක ඇසින් (1 කොටස)

ඉපේටස් සහ ක්ලයිමේන්ගේ පුත්‍රයා. හිතවත්, කාරුණික, විනෝද ජනක, හොද ගති පැවතුම් ඇති, සැමගෙත් සිත දිනාගත් කෙනෙක් ප්‍රොමිතියස්. දෙවියන් අතර ප්‍රධානියා වූ සියුස් ඔහුට අන් අයට වඩා හිතවත්ව සිටියා. දෙදෙනාම මිතුරන්. නිදහස් වේලාවල් වලට ඔවුන් කදු තැනිතලා වල ඇවිදිමින් කාලය ගත කරයි. මිත්‍රකම්, පවුලේ විස්තර, යුද්ධ, අනාගතය ගැන ඔවුන් නිතර දොඩමළු වෙයි. සියුස්ට තම සිතැඟි නොසඟවා කිව හැකි ප්‍රොමිතියස් මෙන් යහළුවෙක් සිටීම නිසා සියුස් වාසනාවන්තයි. ඔහුට යම් ගැටළුවක් පැන නැගුනහොත් ඔහු එය පළමුවෙන් පවසන්නේ ප්‍රොමිතියස්ට.

දිනක් ප්‍රොමිතියස් මල් වලින් ගහණ පිට්ටනියක නිදාගෙන සිටින විට යම් වෙනසක් දැනුනි. කවුරුන් හෝ හෙමිහිට අඩි තබමින් ඔහු අසලට පැමිණෙන බවකුයි ඔහුට දැනුනේ. ඔහු ඇස් විවෘත කළා. තම උපන් දිනයේ දී කුඩා ළඳරුවෙන් ත්‍යාගයන් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිනා මෙන් දෙවියන්ගේ රජු වූ සියුස් ඔහු ඉදිරියේ සිනාමුසු මුහුණින් සිටියි.

“නැගිටින්න ප්‍රොමිතියස් නැගිටින්න, මේ මම”

“මොකද මේ වෙලාවේ”

“අපි අද විශේෂ වැඩක් කරන්න යන්නේ, ඒක ගැන ලෝකය වසර දහස් ගණනක් කතා කරයි, ඒක…”

“වළස්සු දඩයම් කරන්න නේද යන්නේ?”

“වළස්සු? එන්න මාත් එක්ක මට හොද අදහසක් තියෙනවා. එන්න ඉතින් ඉක්මනට” සියුස් නිදා සිටි ප්‍රොමිතියස්ගේ අතින් අල්ලාගෙන ඔසවයි.

“අපි කොහෙද මේ යන්නේ?”

සියුස් කිසිවක් නොකියා ප්‍රොමිතියස්ගේ අතින් අල්ලාගෙන යාය දිගේ වේගයෙන් ඇවිදන් ගියා. එක් මොහොතක දී සියුස් උදෑසනම මධුවිත තොල කට ගා ඇති බවට ප්‍රොමිතියස්ට සිතුනත් මේ උනන්දුව ඊට එහා ගිය දෙයකි.

“ඔයාගෙ අදහස,” ප්‍රොමිතියස් සියුස්ගෙන් අදහස දැනගැනීමට ඇසුවා. “මම හිතන්නෙ ඔයා මුල ඉදන් පටන්ගත්තොත් හොදයි”

“අන්න හරි. හොදයි. මුල ඉදන්. අපි එතනින් තමා පටන් ගන්න ඕන. මෙතනින් ඉඳගන්නකෝ” සියුස් කඩා වැටුනු ගසක් ළඟට ගොස් ඒ මත ඉඳගත්තා.

“දැන් හිතන්න හැමදේම පටන් ගත්තු විදිහ. ආරම්භයේ දී තිබුනේ ව්‍යාකූලතාවයක්. ඒ ව්‍යාකූලතාවයෙන් රීබස්, නික්ස් සහ පරම්පරාව පටන් ගත්තා. ඊට පස්සේ අපේ මුත්තනුවන් ගායා සහ ඕරානොස්, හරිද?”

ප්‍රොමිතියස් එය පිළිගන්නා බවට සංඥා කරමින් හිස වැනුවා.

“ඊට පස්සේ අපේ මුත්තනුවන්ගේ අත්වැරදීමකින් ඔයාලව හැදුනා -ටයිටන්වරුන්ව..”

“ඒයි…”

“ -ඊට පස්සේ කුඩා ජීවීන් සහ සත්තු ඇති වුනා. ඊට පස්සෙයි අපි, දෙවියන් ඇති වුනේ. ස්වර්ගය සහ පෘතුවිය පරිපූර්ණත්වයට පත්වුනා”

“ඒක වුනේ ලේ වලින් පිරුණු යුද්ධෙකින් පස්සේ. මම මගේ ජාතියට විරුද්ධව සටන් කරලා ඔයාට උදව් කරා” යැයි ප්‍රොමිතියස් තම අතීතය මතක් කර සිටියි. ටයිටන්වරු සමග යුද්ධයේ දී ප්‍රොමිතියස් ගත්තේ ඔහුගේ මිත්‍ර සියුස්ගේ පැත්තයි.

“ඔව් ඔව්. ඊට පස්සේ සාමය හැමතැනකම පැතිරිලා ගියා. ඒත්…”

සියුස් කිසිවක් නොකියා දැඩි නිහඬතාවයක සිටියි. එම නිහඬතාවය බිඳීමට සිතා ප්‍රොමිතියස්, “යුද්ධය නැති නිසා පාළුයි කියල නෙමේ නේ ඔයා මේ කියන්න හදන්නේ?”

“නෑ නෑ එහෙම දෙයක් නෙමේ…” සියුස් නැවත තම කතාව කීමට හරිබරි ගැහුනේ ගුරුවරයෙක් ළමයෙක්ට පාඩමක් උගන්වන්නට යනවාක් මෙනි.

“මේ ලෝකයේ හැමදේම තියෙනවා - කඳු, ගංගා, කුරුල්ලෝ, සාගර… ඒත් මේ දේවල් දිහා බලනකොට මට ලොකු අඩුවක් දැනෙනවා”

“අඩුවක්..?”

“ඔව් ප්‍රොමිතියස්, ඔයාට කිසිම අදහසක් නෑ හැම දේකින්ම සර්ව සම්පූර්ණ වෙච්ච ලෝකයක දෙවි කෙනෙක් වෙලා ඉන්න එක කොච්චර කම්මැලිද කියලා”

“කම්මැලියි…?”

“ඔව් කම්මැලියි. මට වෙලාවකට ලොකු කම්මැලිකමක් තනිකමක් දැනෙනවා, සදාකාලිකවම මෙහෙම ඉන්න වෙනවා කියල හිතුනම. මමයි ඔලිම්පස් වල මගේ සිංහාසනයයි, හැම කෙනෙක්ම මට ආචාර කරනවා, මගේ ගුණ වයනවා, උදව් ඉල්ලලා වැඳවැටෙනවා… මේකෙ ඇති විනෝදය මොකක්ද? විශ්වාස කරන්න ඔයත් මේකට අකමැති වෙයි”

සියුස් මේ කියන්නේ කුමක්දැයි දැනගැනීමට ප්‍රොමිතියස් තරමක් කල්පනා කළා.

“හිතන්න,” සියුස් පැවසුවා. “මම හිතන් ඉන්නවා අලුත් ජීවී විශේෂයක් හදන්න. අපි වගේ, කෙලින් හිටගෙන ඉන්න, කකුල් දෙකයි - ”

“එක හිසක්?”

“ඔව් ප්‍රොමිතියස්. එක හිසක්, කකුල් දෙකක්, හැම ඇතින්ම අපේ හැඩරුවෙන් තියෙන්න ඕන. ඒ විතරක් නෙමේ මට දැන් නම අමතකයි, අපිව සත්තුන්ගෙන් වෙන් කෙරෙන දේ මොකක්ද?

“අපේ අත්?”

“නෑ අත් නෙමේ. අපි ජීවත්වෙනවා කියල දැනෙන, අපිට අපිවම දැනෙන දේ…”

“විඥානය.”

“අන්න හරි! විඥානය, ඒක තමා. අනිත් එක භාෂාව. එයාලගෙන් අපිට කරදරයක් වෙන එකක් නැහැ. එයාලා මේ පල්ලෙහා වගාකරගෙන ජීවත් වෙයි. ඉතින් ඔයා මොකද හිතන්නේ?”

ප්‍රොමිතියස් බැරෑරුම්ව සිතමින්, “අපි වගේම ජීවීන් විශේෂයක්?”

“හරියට හරි. හැබැයි අපි තරම් ම උස නැහැ. ඒක තමා මගේ නිර්මාණය, නෑ අපේ නිර්මාණය”

“අපේ නිර්මාණය?”

“ඔව්, ඔයා අත්වැඩ වලට ගොඩක් දක්ෂයිනේ. ඔයා මේ ජීවීන්ව නිර්මාණය කරන්න ඕන අපි දෙන්නගේම අදහස් වලට. හැම අතකින්ම නිවැරදි වෙන්න ඕන. ඔයාට පුලුවන් මැටි වලින් මෙයාලව හදන්න. ඊට පස්සේ අපි එයාලට පණ දීලා පරිසරයට මුදා හැරලා බලමු මොනවද වෙන්නෙ කියලා”

දැන් ප්‍රොමිතියස්ට සියුස්ගේ අදහස පැහැදිලියි. ඒ වගේම එම අදහසට ප්‍රියයි.

“අපි මෙයාලත් එක්ක සම්බන්ධ වෙනවද - කතා කරනවද, එයාලත් එක්ක එහාට මෙහාට යනවද?”

“අපි එයාලත් එක්ක නිතර කතා කරන්නෙවත් කොහෙවත් යන්නෙවත් නැහැ. හැබැයි එයාලා ඉන්නේ අපිව සතුටු කරන්න,අපිව පුදුම කරන්න”

“කාන්තාවක් සහ පිරිමියෙක්?”

“ස්වර්ගයේ නාමෙට ප්‍රොමිතියස්…! පිරිමි විතරයි. ඔයාට තේරෙනවනේ කාන්තාවක් හැදුවොත් මගේ බිරිඳ හේරා හිතන විදිහ. ඒ නිසා පිරිමි විතරක් ඇති”

සියුස් හට සමග සබදකම් පවත්වා ගැනීමට දැන් සිටිනවාටත් වඩා කාන්තාවන් ගණන වැඩි වුවහොත් හේරා කුමක් කරාවිදැයි ප්‍රොමිතියස් සිතයි. දැනටත් සියුස් කාන්තාවක් සමග කතා කරනවා දුටුවත් ඇගේ මුහුණ කෝපයෙන් වෙළී යයි. සියුස් ඔහුගේ මෙම අදහස ගැන සිනාමුසු මුහුණක් යුතුව සිතමින් සිටින ආකාරය ප්‍රොමිතියස් දකියි. සියුස් මෙතරම් සතුටකින් සිටිනු ඔහු දකින්නේ බොහෝ කාලයකට පසුව. ඒ අතර ප්‍රොමිතියස් සියුස්ගේ මෙම අදහස ගැන තනිව සිතන්නට පටන් ගනියි. අමරණීයන්ට සෙල්ලම් බඩුවක්. ආටෙමිස්ට ඇයගේ දඩ බල්ලන් සිටියි. ඇතීනාට බකමූණා සහ සර්පයා, පොසයිඩන්ට ඩොල්ෆින්. ඒ පමණක් නොවේ අපාය පාලනයට ගිය හේඩීස්ටත් බල්ලෙක් සිටියි. මේ නිසා දෙවියන්ගේ රජු වූ සියුස්ටත් සෙල්ලම් කිරීමට කවුරුන් හෝ සිටීමේ වරද කුමක් ද?

[සියුස්ගේ මෙම නිර්මාණය සෑදෙන්නේ කෙසේ ද? ප්‍රොමිතියස්, සියුස් සමග ගැටුමක් ඇති වෙන්නේ ඇයි? ප්‍රොමිතියස් සියුස්ගේ අණට එපිටින් ගොස් මිනිසුන්ට උදව්වක් කරයි. ඒ නිසා තම හිතවත්ම මිතුරා වූ ප්‍රොමිතිස්ට සියුස් දුන් දඬුවම කුමක්ද? මේවා ගැන දැනගන්න පුලුවනි ඉදිරි කොටස් වලදී.]

එහෙනන් දැනට අහවරයි. ඊළඟ කොටහින් හමුවෙමු.

දෙක කොටස