අද අපි සිටිනෙමු තානායමේ ගිණි මැලය ළඟින්

අත පෑමට කිසිවෙක් නැත මේ වීදියේ

සොයති නැවතුමට තැනක් අද දිනයේ

වැහි වළාවෝ එති උන් පසුපසිනේ

එකෙකුට වුව රිසි තැනක් දෙනු දෙවියනේ

නැගෙන සුළගෙන් කඩා හැලෙන කොළ අතු

වැදී අසයි මතු උපදින කුමරුගෙ තතු

අවැසිය සෙවණක් ඔහුගේ පවුලට

සොයමින් සිටියා වැහි පොදෙන් ගැලවෙන්නට

දකිති කරුවලේ එකදු එළියක් ඈතට වන්නට

යුවළක් දිළිඳු පැමිණෙති තානායම් දොරකඩට

තානායම් කරු ගේ මුහුණ අඳුරු වළාවක් වීය

අහසත් ඊට නොදෙවෙනි වීය

වැහි පොද හී සර මෙන් වීය

අඳුරු වීදියේ යුවළ යන්නට වීය

එළියට සිටි හඳත් දැන් අපගෙන් වෙන්ව ගොසින්

කෙළි වියේ අපේ අද දුටු අයත් අපගෙන් වෙන්ව ගොසින්

ඇසුවානම් මදකට උන් අදහස පැහැදි සිතින්

අපි අද සිටිනෙමු තානායමේ ගිණි මැලය ළඟින්

තානායම් කරු ගේ සිත සැලුණේ නැත උන් දෙදෙන හට

ගස් වැල් සැලෙයි උන් අස්වසන ලෙස

උගනිව් උගනිව් උගනිව් කුමරුනි මගේ පුත

එයයි විසඳුම ගැලවෙන්නට මේ මහ ඝන අදුර පිට