වත්ත මැද්දේ කානුවක්

 

වැස්ස වැස්ස වැස්ස. ඉවරයක් නෑ. අවුරුද්දකට වතාවක් මිනිස්සු යට වෙනවාමයි. යට වෙච්ච අයව දකින අනෙක් මිනිස්සු කිව්වේ; “ගේ හදනකොට අත්තිවාරම පාරට වඩා උඩකට වෙන්න දාගත්තනම් ඔය ප්‍රශ්න නෑනේ”, “ අරගන්නකොට ගන්න එපැයි හොද තැනකින් ඉඩමක්” වගේ කතා.

කියමනකුත් තියෙනවනේ ‘ඉහිරුණු කිරට නාඬන්නේ තියෙන හකුර රැකගන්නේ’ කියලා. වහිනකොට සමහරුන්ගේ වත්තේ කොටහක රැල්ල පාගන්න, තවත් කොටහක බෝට්ටු පදින්න එහෙම පුලුවන්. මුල් දවස් වල නම් මුහුදු වෙරලේ ගල්පර දානවා වාගේ වැලි කොට්ට දානවා ගේ ඇතුලට වතුර එන එක නවත්තන්න. හැබැයි සමහර වැස්ස කාලවල් වලට නම් ඔය වැලි කොට්ට වලින් වතුර නවත්තනවා බොරු.

මගේ යාලුවෙක් ඉස්සර හිටියා ලක්ෂපතියේ. එයාගේ ගෙවල් එහා පැත්තේ මනුස්සයාගේ ඉඩමත් හැම වැස්සකටම වගේ යටවෙනවා. දූපතක් වගේ. පොඩි එවුන් නම් බෝට්ටු හදලා සෙල්ලම් එහෙම කරනවා. දූපතක් වගේ ඒ ගෙදර. ඔක්කොටම වඩා අමාරුයි වතුර බහින්නැතුව එක තැන තිබ්බම එන පල් ගඳ. ගන්දස්සාරේ බෑ. කාලෙන් කාලෙට මතුවෙන දූපත නැතිකරගන්න ලක්ෂපතියේ යාලුවගේ අල්ලපු ගෙදර මනුස්සයා මෙහෙම ක්‍රමයක් කරා.

වත්ත වටේටම ලොකුවට හොදට තාප්පයක් ගහලා තිබ්බේ. වත්තෙන් එන වතුර යවන්න තාප්පේ යටින් හිලක් විදලා වතුර ටික තාප්පෙන් එහා පැත්තේ කානුවට යන විදිහට ක්‍රමයක් හදලා තිබුනත් එක එච්චර සාර්ථක වුනේ නැහැ. ඕකටම කියලා ලොකු වියදමක් දරන්න විදිහක් තිබ්බෙත් නැති නිසා මෙයා කැපුවා වත්ත මැද්දෙන් වලක්.මහා ලොකු වලක් නෙමේ අපේ දනිස්ස ගාවට වගේ එන්න ගැඹුරු වලක්. අඩි එකහමාරක් නැත්නම් දෙකක් ඇති. වත්ත මැද්දේ ඉදන් මේ වල තාප්පය ගාවට වෙනකන් ම කපාගෙන ගියා. ගිහිල්ලා අහක්වෙලා තාප්පය පොලොව යටින් හිල් කරලා බටයක් දැම්මා වලේ ඉදන් තාප්පය එහා පැත්තේ කානුවට.

ඊට පස්සේ වල යටට ගල් තට්ටුවක් දැම්මා. කළු ගලුයි තව එක එක ජාතියේ ගල්. ගල් තට්ටුවක් දාලා ඒකට උඩින් පස් තට්ටුවක් දැම්මා. එදායින් පස්සේ කොච්චර වැස්සත් මේ මනුස්සයාගේ ඉඩම යට වුනේ නෑ. ඉඩමට ආපු වතුර ඉඩම මැද්දේ කානුවෙන් කෙලින්ම පාරේ කානුවට වැටෙන නිසා. ඔය වල කපනකොටත් ටිකක් ආනතව (බෑවුමක් ඇතිව) කැපුවේ. නැත්තන් වතුර එක තැන රැඳෙනවනේ.

ටික කාලයක් යනකොට ඔය පස් තට්ටුවේ තණකොළ එහෙම වැවුනා. ඔය වලට වටෙත් තණකොල වැවෙන නිසා දකින කෙනෙක්ට ඔතන වෙනසක් පේන්නේ නැහැ. පායන කාලෙට ඉක්මනටම වේලෙන්නේ ඔය කානුව උඩ තියෙන තණකොට ටික. කානුව උඩින් අපි ඇවිදගෙන ගියත් වෙනසක් දැනුනේ නැහැ.

රජයක් වුනත් මනුස්සයෙක් ගංවතුරෙන් යටවෙන එක ගැන ඔයිට වඩා හිතලා මතලා කටයුතු කරන්න ඕන. යටවුනාට පස්සේ හාල් තුනපහ ටිකක් දීලා ජාමේ බේරගන්න බැහැ. ඕවා උයන්නේ උන්දැලගේ මක්ක උඩ තියාගෙන ද?

ඉස්සර රජ කාලේ එහෙම ඕවට විසදුම් දීලා තියෙනවා. අභයගිරිය විහාරයේ හතර පැත්තේ තියෙනවා පොකුණු හතරක් (අභයගිරිය විහාර සංකීර්ණයේ කුඩා පොකුණු 65ක් තියෙනවා). සමහරු හිතන්නේ ඕවා තියෙන්නේ අලංකාරයට විතරයි කියලා. එහෙම නැහැ. වැස්ස කාලයට අභයගිරියේ වතුර එකතු වෙන්න පුලුවන්. ලෙඩ රෝග නිතැතින්ම බෝ වෙනවනේ ඒ නිසා. පන්සලට සැදැහැ සිතින් ගිහින් මදුරුවෙක් කාගෙන එන්නෙ මොකට ද?

අභයගිරිය දාගැබෙන් බේරිලා එන වතුර ටික සලපතළ මළුවේ එකතු වෙනවා. සලපතළ මළුවේ පිටතින් තියෙන ජල පිහිලි වලින් වතුර ටික වැලි මළුවට යනවා. වැලි මළුව දිගේ ජලය ගිහින් ශිලා ප්‍රාකාරයකට වතුර එකතු වෙනවා. ඊට පස්සේ උමං මාර්ගයක් ඔස්සේ ඔය වතුර පොකුණ වෙත යනවා. ඉතිහාසය තියෙන්නේ අපි තමයි හොදටම කරේ කියලා පාරම්බාන්න නෙමේ. දෙයක් ඉගෙනගන්න.

ඇත් පොකුණ