ශ්‍රේෂ්ඨ යතිවරයාණෝ - වර්තමාන දලයි ලාමා තුමාගේ ජීවිත කතාව [2 කොටස]

 මෙම සියලුම පරීක්ෂණ වලින් සනාථ වූයේ ඔවුන් දලයි ලාමාගේ පුනරුප්පත්තිය සොයාගත් බවයි. එමනිසා මෙම සුබ ආරංචිය ඔවුන් විදුලි පණිවිඩයක් මාර්ගයෙන් ලාෂා නුවරට යැවූහ. එනමුත් ටිබෙට් හි පැවතියේ ලාෂා නුවර සිට ඉන්දියාව වන තෙක් එකම විදුලි පණිවිඩ මාර්ගයකි. එහෙයින් විදුලි පණිවිඩය රහස් සංඥා භාවිතා කරමින් චීනයට යවා එයින් ඉන්දියාවට යවා අවසානයේ ලාෂා නුවරට යවන ලදි. නුවරින් ප්‍රති පිලිතුර ලෙස ලැබුනේ හැකි ඉක්මනින් දරුවාව රැගෙන එන ලෙසයි.

දරුවා පදිංචිව සිටි පෙදෙස, එනම් ටිබෙටයේ ඊසාන දිග පෙදෙස මෙකල අයත්ව තිබුනේ චීනයටයි. එහෙයින් මේ පිලිබඳව චීන ආණ්ඩුකාරවරයා සමග පලමුකොට සාකච්ඡා කල යුතු විය. එමනිසා ලාමාවරු ඔහු හමුවට පැමිණ දලයි ලාමාගේ පුනරුප්පත්තිය අවසාන වශයෙන් සොයාගත් බව නොකියා පුනරුප්පත්තිය සදහා තෝරාගත් ලමයින් ලාෂා නුවරට රැගෙන යා යුතු බව පැවසීය.

මව පියා හා වැඩිමහල් සහෝදරයා සමග

මුස්ලිම් අයෙකු වූ මෙම තානාපතිවරයා මෙම ලමයින්ව තමන් විසින්ම පරීක්ෂණයට ලක් කල යුතු බව පවසා තෝරාගත් සෑම ලමයාටම රසකැවිලි පෙට්ටිය බැගින් ලබා දුන්නේය. සමහර ලමයි රසකැවිලි බොහොමයක් අතට ගත් අතර සමහර ලමයින් රසකැවිලි ගැනීමට බිය වූහ. සැබෑ පුනරුප්පත්තිය ලැබූ ලමයා අතට ගත්තේ එක රසකැවිල්ලක් පමණි. මෙයින් සහ තවත් ප්‍රශ්න් කිරීම් වලින් පසු ඔහු සැබෑ ලෙසම පුනරුප්පත්තිය ලැබූ දරුවාව නිවැරදිව නිගමනය කලේය. ඔහු අවසානයේ , අනෙක් දරුවන්ව පිටත් කර නිවැරදිව තෝරාගත් දරුවාව ඔහුගේ වැඩිමහල් සහෝදරයා ඉගෙනුම් ලබන කුම්බුම් විහාරස්ථානයේ දෙමව්පියන් සමඟ නතර කරන ලෙස අණ කලේය.

දරුවාව රැගෙන යනවානම් ටිබෙට් රජය ඩොලර් ලක්ෂයක මුදලක් ගෙවිය යුතු බව හේ පැවසීය. ඔහුට එසේ කිරීමට බලයක් නොමැති වුවත් ලාමාවරුන් එම මුදල ඔහුට ගෙවීය. එහෙත් නැවතත් ඔහු ලක්ෂ තුනක මුදලක් ඉල්ලා සිටියේය. එවිට ලාමාවරු පවසා සිටියේ තවත් පලාත්වලින් දලයි ලාමාගේ පුනරුප්පත්තිය ලෙස සැක කරන ලමයින්ව රැගෙන එන බව ය. මන්ද මෙහි සිටින්නේ සැබෑ දරුවා බව පැවසුවහොත් මෙම කර්තව්‍යය තව තවත් අමාරු වන බැවිනි. 1939 වසරේදී මැද භාගයේදී දරුවාගේ ගමන ආරම්භ කල යුතු විය. එහෙත් ලාමාවරුන්ට මෙම තුන්ලක්ෂයක මුදලින් කොටසක් සොයාගත නොහැකි විය. වාසනාවකට මෙන් මක්කම වන්දනාවේ යන මුස්ලිම් නඩයක් තම ගමනට ලාෂා නුවරද එක්කර තිබූ බැවින් ලාමාවරුන්ට ඉතිරි මුදල ලබා දුන්නෝය.  

වයස අවුලක් හතරේදී

මේ අනුව දරුවාගේ හතරවෙන උපන් දිනයෙන් සතියකට පසු ලාෂා නුවර වෙත ගමන ඇරඹීය. මේ සදහා මාස තුනකට අධික කාලයක් ගත විය. දෙමව්පියන් විසින් තමන්ගේ දරුවා දලයි ලාමාගේ පුනරුප්පත්තිය ලෙස දැනගත්තේ මෙම ගමන අතරතුරයි. එතෙක් ඔවුන් දැන සිටියේ ඔහු ලාමාවරයෙක්ගේ පුනරුප්පත්තියක් බව පමණි.

ගමනේ මාස තුනකට පමණ පසු තුටොප්චු ගංගාව අසලදී කුඩා දරුවාට පලමුවෙන් ජේෂ්ඨ ලාමාවරුන් හමුවිය. එතැන් සිට ලාෂා නුවර නොහොත් තහනම් නගරයට යාමට දින පහලොවක් ගත විය. එම ගමන උත්සවශ්‍රීයෙන් වුවකි. ලාෂා නුවරට පැමිණි පසු උත්සව හා යාච්ඥා පවත්වා වයස අවුරුදු හතර හමාරක වයසැති කුඩා දරුවාව ටිබෙටයේ රාජ්‍ය පාලකයා වශයෙන්ද සංඝරාජවරයා වශයෙන්ද දහහතර වැනි දලයි ලාමා ලෙස පිලිගනු ලැබීය.
 
මූලාශ්‍ර:
1)තිබ්බතයේ බෞද්ධ මානව සංහාරය - ජස්ටින් විජයවර්ධන
2) https://en.m.wikipedia.org/wiki/Dalai_Lama
3) https://en.m.wikipedia.org/wiki/13th_Dalai_Lama
4) https://en.m.wikipedia.org/wiki/14th_Dalai_Lama