කුමාරදාස රජතුමා හා කාලිදාස කවියා

  මුගලන් රජුගේ පුත් කුමාරදාස රජතුමා හොද කවියෙක් විය. ඔහු ජානකීහරණයට අමතරව තවත් කාව්‍යයන් රචනා කර තිබේ. ඔහුට හොද මිත්‍රයෙක් ඉන්දියාවේ සිටියේය. ඔහුද හොද කවියෙකි. මෙම ප්‍රසිද්ධ කවියා සේවය කලේ ඉන්දියාවේ බොජා නම් රජුගේ රාජසභාවේය. කුමාරදාස රජතුමා තමන් විසින් ලියන ලද ජානකීහරණය නම් කාව්‍ය පුස්කොළ පොත ඉන්දියාවේ බොජා රජු වෙත යැව්වේය. මෙම රජතුමාද ඉතා හොද කාව්‍ය රසාස්වාදයක් තිබූ අයෙක් වීය.

  ඉන්දියාවේ එකල තිබූ සම්ප්‍රදායක් අනුව බොජා රජු විසින් කුමාරදාස රජුගේ ජානකීහරණය කාව්‍ය පුස්කොළ පොත තම මංගල හස්ති රාජයාගේ වලිගයේ ගැටගසා වීදි සංචාරයේ යැවීමට තීරණය කලේය.

 පෙරහැරේ යාමට නියමිතව තිබූ ජානකීහරණය පුස්කොළ පොත ගැන කාලිදාස කවියාට දැනගන්නට ලැබුණි. [ප්‍රථම සංදේශ කාව්‍ය කාලිදාසයන් විසින් රචනා කර ඇති අතර එය මේඝදූතය නම් වේ]  ඔහු මෙම කාව්‍ය ග්‍රන්ථයෙහි වැකි කිහිපයක් පමණක් කියවූ පමණින්ම මෙය අනර්ඝ ග්‍රන්ථයක් බව වටහා ගත්තේය. මේ නිසා මෙම ග්‍රන්ථය මංගල හස්ති රාජයාගේ වල්ගයේ එල්ලා වීදි සංචාරයේ යෙදවීම වෙනුවට තම හිස මත තබාගෙන වීදි සංචාරයේ යෙදීමට කාලිදාස කවියා ඉටා ගත්තේය.

 මුලු කාව්‍ය ග්‍රන්ථයම කියවීමෙන් පසු සිංහල රජතුමා සමඟ මිත්‍රත්වයක් ගොඩනඟාගැනීමට කාලිදාසට උවමනා විය. මේ හේතුවෙන් ඔහු බොජා රජුගේ රාජ සභාවෙන් පිටත්ව ලංකාවට ආවේය. ලංකාවට පැමිණි ඔහු රජු සමඟ මිත්‍රත්වයක් ගොඩනගා ගත්තේය. කාලිදාස ඉතා ඉක්මනින් සිංහල බස ඉගෙනගත් අතර ඔහු ඉන්දියානු පොත් ලිව්වා සේම සිංහලෙන්ද කාව්‍ය රචනා කිරීමට පටන් ගත්තේය.

   කුමාරදාස රජතුමා නිතරම මාතරට ගිය අයෙක් විය. එසේ ගිය අවස්ථාවක ඔහු ඉතා අලංකාර නිවසක ලැගුම් ගත්තේය. මෙහිදී ඔහු කවි පද දෙකක් ලිව්වේය. එම කවි පද දෙක සම්පූර්ණ කර කවියක් ලියන පුද්ගලයෙකුට ලොකු ත්‍යාගයක් දෙන බව ඊට පහලින් ලිව්වේය.

 කාලිදාස මහා කවියා මාතරට පැමිණි විටකදී මෙය දැක ඉතා උසස් අන්දමින් ඉතිරි කවි පද දෙක සම්පුර්ණ කලේය. මේ ගැන සිය මිතුරා වූ කුමාරදාස රජු සතුටට පත්ව සිය මිතුරාගේ කාව්‍යකරණය හඳුනාගනිතියි කාලිදාස සිතුවේය.

 එහෙත් කාලිදාස කවියාට රජුගෙන් තෑගිබෝග හෝ ප්‍රශංසාව ලැබුනේ නැත. මාතර පිහිටි මෙම නිවසේ සිටි කාන්තාවක් කාලිදාස කවියා මෙම කවි පද සම්පූර්ණ කරනවා දුටුවේය. රජුගෙන් තෑගිබෝග ලැබීමේ අපේක්ෂාව නිසා මෙම සම්පූර්ණ කල කවි පද වල අයිතිය තමන්ට ලබා ගැනීමට කාන්තාව සිතුවේය. මේ නිසා ඇය හොර රහසේම කාලිදාසයන්ව  මරා දැමූ බව කියවේ. ඉන්පසු මෙම කවි පද දෙක තමන් විසින් සම්පූර්ණ කල බව ප්‍රසිද්ධ කලේය. එනමුත් මෙම කවි පද දෙක මෙම කාන්තාව විසින් සම්පූර්ණ කල බව කිසිවෙක් විශ්වාස කලේ නැත. කුමාරදාස රජුද විශ්වාස කලේ මෙය අති විශිෂ්ට කවියෙකුගේ නිර්මාණයක් බවයි.

 මෙම ඉතිරි පද දෙක කාලිදාසයන් විසින් සම්පූර්ණ කරන්නට ඇති බව කුමාරදාස රජු දැනගත්තේ ඔහු කාලිදාසයන්ගේ කවීත්වය හොදින් හදුනාගෙන සිටි බැවිනි. මේ හේතුවෙන් රජතුමා කාලිදාසට ත්‍යාග පිරිනැමීම සඳහා සෙව්වේය. එනමුත් කිසිවෙක් කාලිදාසයන් ගැන තොරතුරු දැන සිටියේ නැත. වැඩිදුර සොයා බැලීම් වලදී කාලිදාසයන්ගේ මළ සිරුර සොයාගැනීමට හැකිවිය. තමන්ගේ හොදම මිතුරෙක් වූ කාලිදාසයන්ව මරා දමා ඇති බව දැනගත් කුමාරදාස රජු මහත් සංවේගයට පත්විය.

 කාලිදාස කවියා ආදාහනය කිරීමට විශාල චිතකයක් සාදා එය තමන් විසින්ම ගිනි දල්වන ලදි. කුමාරදාස රජුට තම ශෝකය දරාගත නොහැකිව සැවොම බලා සිටියදීම දැල්වෙන චිතකයට පැන මිය ගියේය.

 කුමාරදාස රජු මියයන විට ඔහුගේ පුත් කීර්තිසේන බාලවයස්කාරයෙක් විය. මීට මාස නමයකට පසු ඔහු සිය මාමා අතින් මැරුම් කෑවේය. මෙසේ සුවච මිතුරන් දෙදෙනෙකු වූ රජෙකුගේ හා කවියෙකුගේ කතාව මරණයෙන් කෙළවර විය.

මූලාශ්‍ර: Stories from the history of ceylon - Marie Musaeus Higgins

මේවටත් උත්තර දෙමු එහෙනන්...

1)අපි ඈනුමක් අරින විටදී බාහිර ශබ්ද ඇසීමට අපහසු වන්නේ ඇයි?

2)සීතල දැනෙනකොට අපේ ඇඟේ හිරිගඩු පිපෙන්නේ ඇයි?

3)චුයින්ගම් කට ඇතුලෙදි දත්වල හෝ දිවෙහි ඇලෙන්නේ නැහැ. හැබැයි කටින් එලියට ගත්තම ඇගිලිවල , කොණ්ඩෙ සපත්තු අඩි ආදියෙහි ඇලවෙනවා. මේකට හේතුව මොකක්ද?