අබන්ටෙස් - 1 කොටස

"අබාන් ඉක්මනට නැගිටින්න..."

 උදෑසනම අවදි වීම මගෙ ජීවිතයේ අකමැතිම දේවල් වලින් එකකි. සියුස් දෙවියන් මට වරයක් දුනහොත් නොපැකිලිව මා ඉල්ලා සිටින්නේ දවසට නියමිත වේලාව වැඩි කරන ලෙසයි. ඒ එවිටවත් මට නිදාගැනීමට අමතර කාලයක් ලැබෙන බැවිනි.

"මොකද ඇරිස්ටො මේ උදේ පාන්දරම? ඔයත් ගිහිල්ල ටිකක් නිදාගන්න." යැයි මා පැවසුවේ මට පසුගිය වසරේ මගේ සීයා විසින් ලබා දුන් එළු හම් පොරෝනය නැවත ඇඟට තද කරගනිමිනි.

"දැන් නිදාගන්න වෙලාවක් නෑ, දවස් ගානකට කලින් ඔරකල් ගාවින් සල්ලි හොරකම් කරපු කෙනාව අහුවෙලා" යැයි මා වෙතට දිව එමින් ඇරිස්ටො පැවසීය.

"අහුවෙලා..." මට ඊට වැඩි යමක් කීමට ඉඩ නොතබා ඇරිස්ටෝ මාව ඇදගෙන කඩවීදි වෙත ගියේය.

වෙනදා මෙන් නොව අද කඩවීදිය පාළුවට ගොස් තිබුනේය. ඔවුන් සියලු දෙනා ඇතීනා දෙවඟනගේ දේවස්ථානය ඉදිරියේ රැස්ව සිටිනු අප කඩවීදියේ සිටියදීම දක්නට ලැබුණි. ඇතීනා දෙවඟනගේ දේවස්ථානය පිහිටියේ එන්සෙකි කන්ද මුදුනේය. එමනිසා එහි ජනතාව රැස් වුවහොත් පහල සිටිනා අයට එය කැපී පෙනේ.

 දින ගණනාවකට පෙර ඔරකල් වෙතින් රිදී මිල විසි දහසක් පමණ සොරකම් කිරීම මුලු ස්පාර්ටාවම දෙදරුම් දුන් සිද්ධියක් වීය. අප මුලු ජීවිත කාලයම වෙහෙස වී වැඩ කලත් එම මුදලින් කුඩා කොටසක්වත් අපට උපයා ගත නොහැකියි.

"ඔයාලා දන්නවද..." යැයි පැවසූයේ අපට කඩවීදියේ දී මුණගැසුනු අපගේ අනෙක් මිතුරිය වූ ඇලෙක්සි ය.
"ඔයා කියන්න යන එක අපි දන්නවා, අපිත් යන්නෙ එහාට තමා" ඇයටත් අප පසුපස්සේ පැමිණෙන ලෙස අතින් සංඥා කරමින් ඇරිස්ටෝ පැවසීය.

 අප තිදෙනා දේවස්ථානය වෙත ළඟා වූ විට දුටුවේ වාර්ෂික මංගල්‍යට ‍රැස් වන ආකාරයේ ජනකායකි. කෙසේ හෝ මිනිසුන් අතරින් ගොස් දේවස්ථානය ආසන්නයට යාමට අපට හැකියාව ලැබුණි.

"ඔබ කල ඇති වරද ඔප්පු වී අවසන්. ඔබට දෙවියන් විසින් දඩුවම් ලබා දෙනු ඇත." යැයි පැවසුවේ ප්‍රධාන පූජකතුමා ය. ඉතාමත් වයස්ගත හෙතෙම අන්නස් නම් විය. දිගු රැවුල හා සිරුර වසාගත් රෙදි කඩ නිසාවෙන් ඔහුගෙන් නික්මුනේ ගුප්ත පෙනුමකි.

"අනේ එහෙම කරන්න එපා. මට ලමයි දෙන්නෙක්ම ඉන්නවා." යැයි අඩමින් පැවසුවේ ඒ සොරා ය.

 මේත් සමගම දේවස්ථානයේ ප්‍රධාන දොරටුව තුලින් ඉදිරියට ඇදුනේ යකඩ වලින් තනන ලද හරකෙකි. මෙය දුටු මට මොහුට අත්වන්නට යන ඉරණම ප්‍රත්‍යක්ෂ විය.

යකඩ හරකාව දේවස්ථානයේ ඉදිරිපස වේදිකාව මතට රැගෙන ආ විට අන්නස් ප්‍රධාන පූජකතුමා තම සේවකයන් වෙත ඔලුවෙන් සංඥා කලේ සොරාට දඩුවම් දීම ආරම්භ කරන ලෙසයි.

"එපා... එපා... මාව මරන්න එපා... " යැයි කෑමොර දෙන විට ඒ කිසිත් නොතකා ආරක්ෂක නිලධාරීන් සොරාව යකඩ හරකා වෙත රැගෙන ගොස් එහි තිබූ කුඩා දොරකින් ඔහුව හරකා තුලට තල්ලු කලෝය. ඉන්පසු ඔවුන් එම හරකාගේ බඩ යටින් තිබූ වේලුනු දර ගොඩ අවුළුවන්නට විය.

 තරමක් වෙලාවක් ගත වූ විට හරකාගේ නාසයෙන් දුම් නැගෙන්නට වූ අතර ඒත් සමගම හරකෙක් කෑ ගසන ශබ්ධයක් ද ඒ යකඩ හරකා තුලින් ඇසුණි. මා අසල සිටි කිහිප දෙනෙක් හා පිටතින් සිටි තවත් කිහිප දෙනෙක් අත් ඉහළට ඔසවා එකවර කෑ ගසන්නට විය. එනමුත් ඔවුන් එසේ කරන්නේ ඇයි දැයි මම නොදනිමි.

කවුරුන් හෝ දඩුවම් විදිනවා බලන් හිදීම මට කුඩා කල සිට කල නොහැකි දෙයකි. එමනිසා මා එතනින් පිටත් වූයේ මෙහි පැමිණියාට වඩා වේගයෙනි.

"කොහෙද ඔය යන්නෙ ඔහොම ඉන්න" යැයි ඇරිස්ටෝ පැවසූවද මගේ ගමන ඔහු නැවැත්වූයේ නැත. ඒ වෙනුවට ඔහු හා ඇය මා පසුපස ආවාය.

 අප තිදෙනා කන්ද බැස නැවත කඩ වීදි වෙත ගියෝය. එහි කෙරවලක වැඩිමහල්ලන් කිහිප දෙනෙක් බැරෑරුම් සාකච්ඡාවක යෙදෙනු අපි දුටිමු. ඒ අතර මාගේ සීයා ද විය. අපව දුටු ඔවුන් තම සාකච්ඡාව ක්ෂණයෙන් නවත්වා විසිරී ගියෝය.

 ගමේ බොහෝ වැඩිහිටියන්ගේ ගෞරවය මාගේ සීයා වෙත ලැබීම මා කුඩා කල සිට අත්දැක්ක දෙයකි. මෙයට හේතුව මා කිහිප වරක්ම සීයාගෙන් ඇසූ විට ඒ සෑම අවස්ථාවකම ඔහුගේ පිලිතුර වූයේ සිනහවක් පමණි.

මෙය මට පිලිතුරක් නොමැති ගැටළුවකි.

මතු සම්බන්ධයි.