සුභ සහ යස

 

සයිමන් නවගත්තේගම මහත්තයාගේ නාට්‍යයක් තියෙනවා සුභ සහ යස කියලා. අර දොරටුපාල කෙනෙක් රජකමට පත්වෙන කතාව ඒ නාට්‍යයේ තියෙන්නේ. මේ කතාව අහපු කියවපු දැකපු කෙනෙක්ට හිතෙන්න පුලුවන් මේ වගේ දෙයක් ඇත්තටම වෙන්න පුලුවන්ද කියලා. අපි අද ඒ ගැන පොඩ්ඩක් කතා කරමු.

ලංකාවේ උන්නු ඉළනාග රජතුමා වසර 10ක් තමන්ගේ පාලනය ගෙනගියා. ඊට පස්සේ රජකමට පත්වුනේ චන්ද්‍රමුඛසිව නම් තමන්ගේ පුත්‍රයෙක්. ඔහු වසර 9ක් රාජ්‍ය පාලනය කරගෙන ගියා. ඔහුටත් පස්සේ රජකමට පසු රජකමට පත්වෙන්නේ ඔහුගේ සහෝදරයෙක් වුනු යසලාලක තිස්ස රජතුමා. සුබ සහ යස නාට්‍යයේ යස කියන්නේ මේ රජතුමාට.

මහාවංශයේ යසලාලක තිස්ස රජතුමාට රජකම අහිමිවීම ගැන අපූරු කතාවක් තියෙනවා. රජවාසලේ හිටියා සුභ කියලා දොරටුපාලකයෙක්. මේ දොරටුපාලකයා යසලාලක තිස්ස රජතුමාගේ රූපයට බොහෝ සෙයින් සමානයි. මේ නිසා දවසක් යසලාලක තිස්ස රජතුමා පොඩි විහිළුවක් කරනවා. දොරටුපාලකයාට රජ සළු පිළි අන්දවලා රජ පුටුවේ ඉන්දවනවා. තමන් දොරටුපාලකගේ ඇඳුම් ඇඳගෙන ඒ කිට්ටුවට වෙලා හිටියා. මිනිස්සු ඇවිදින් සුභ දොරටුපාල රජ කියලා හිතලා  දණ්ඩ නමස්කාරයේ යෙදෙනකොට දොරටුපාල විදිහට ඇඳගෙන උන්නු යසලාලක තිස්ස රජතුමාට හිනා යනවා. රජතුමා හිතපු නැති විදිහට සුභ දොරටුපාල රාජපුරුෂයන්ට අණ කරනවා දොරටුපාලකව තමන්ට හිනා වුනු නිසා ඝාතනය කරන්න කියලා. යසලාලක තිස්ස රජතුමා තමන්ගේ අනන්‍යතාව ඔප්පු කරන්න හැදුවත් එය අසාර්ථක වෙනවා. ඔහු මියයනවා.

වංශකතාකරුවා ඔය කියපු විදිහටම ඇත්තටම වෙලා තියෙනවද? කියන ප්‍රශ්නය ඕනම කෙනෙක්ට ඇතිවෙන්න පුළුවනි. විහිළුවකින් රජකෙනෙක් පත්වෙන්න පුලුවන්ද? නමුත් අපිට නම් ඒවා නුහුරු දේවල් නෙමේ නේ. සුභ දොරටුපාල රජකම් කරනවා වසර 7ක්. යම්කිසි ස්ථාවරත්වයක් නැතිව වසර හතක් පාලනය කරන්න අපහසුයි. අපි වසර පහක් ඉන්නෙත් බොහොම අමාරුවෙන්. මහාවංශ කතුවරයා යම්කිසි සිදුවීමක් ඓතිහාසිකව සාධක ඇතිව විස්තර කරන්න අපහසු අවස්ථා වලදී ඒවා නාට්‍යානුසාරයෙන් ඉදිරිපත් කරනවා.

ඉළනාග රජතුමාගෙන් පසුව චන්ද්‍රමුඛසිව ට රජකම ලැබෙන්නේ ඔහු ඉළනාග රජතුමාගේ පුතා නිසා. මහාවංශය එය රචනා කරන්නේ සාක්ෂි සාධක ඇතිව. නමුත් යසලාලක තිස්ස රජතුමාගෙන් පසු සුභ රජවුනේ කෙසේද කියලා මහාවංශ කතුවරයා දැනගෙන ඉන්නේ නැහැ. සුභ ගේ පවුල් පරිසරය රජපවුලට සම්බන්ධ ද කියලා දැනගෙන ඉන්නේ නැහැ.

මේ නිසා වංශකතාවේ ගලාගෙන යෑම නොනැවතී සිදුවෙන්න අවශ්‍ය නිසා වංශකතාකරුවා නාට්‍යානුසාරයෙන් ඒ හිඩැස පුරවනවා. ගජබාහු රජතුමාගේ නීලමහා යෝධයා මුහුද දෙබෑ කරපු කතාවත් මහාවංශයට එකතු වෙන්නේ සාක්ෂි නැති වුනත් වංශකතාවේ ගලාගෙන යෑම හේතුකොටගෙන.

සුභ රජතුමා හිටියේ ක්‍රි.ව. පලමුවන සියවසේ. මහාවංශය රචනා වෙන්නේ ක්‍රි.ව. පස්වන සියවසේ. මහාවංශ කතුවරයාම කියනවා තමන් මහාවංශය රචනා කරද්දි ජනමතයන් භාවිතා කරා කියලා. ඒ කිව්වේ කාලයක් පුරාවට ජනතාව තුලින් එන කතන්දර හා කියමන් ආදිය. මෙතරම් කාලයක් ගොස් රචනා වූ නිසා සමහර නොවැදගත් රජවරු ගැන ජනමතයන් නැහැ. ඒ නිසා ගැලපෙන විදිහට කතාව ගොතන්න සිදුවෙනවා.

මහාවංශය සමහර රජවරු නම් කරලා තියෙනවා ජනමතයන් අනුව. කල්ලාඨනාග එක් රජ කෙනෙක්. පාලියෙන් තියෙන නිසා හොදා. ගරු ගාම්භීරව කියන්න පුලුවන්. නමුත් සිංහලෙන් නම් තට්ට නාග. දැක්කනේ ජනමතයන් මහාවංශයට එකතු වුනු විදිහ. ඒ නිසා ඉතිහාසය අධ්‍යනය කරනකොට ඒ ගැනත් හිතන්න.